Nabożeństwa majowe odprawiane były na wsi głównie przy udekorowanych zielonymi gałęziami i kwiatami kapliczkach i krzyżach przydroznych.
Nabożeństwa majowe odprawiane były na wsi głównie przy udekorowanych zielonymi gałęziami i kwiatami kapliczkach i krzyżach przydroznych.
Rodowód tych nabożeństw jest bardzo stary. Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane już na Wschodzie w V wieku. W Kościele zachodnim nabożeństwa te przyjęły się w XIII. Uważa się, że ich inicjatorem był hiszpański król Alfons X (+ 1284).
W Polsce pierwsze nabożeństwo majowe wprowadzili na początku XIX wieku ojcowie jezuici w Tarnopolu oraz księża misjonarze w Warszawie w kościele Św. Krzyża. Tradycja odprawiania nabożeństwa szybko przyjęła się pozostałych częściach Polski. Z nabożeństwem szczególnie związani są: jezuici Karol Antoniewicz
(+ 1852)-autor pieśni maryjnych np. Chwalcie łąki umajone, Wincenty Buczyński wydawca pierwszej książeczki o nabożeństwach majowych (Lwów 1839).
Centralną częścią nabożeństwa majowego jest "Litania Loretańska"-modlitwa uważana za jeden z najwspanialszych hymnów na cześć Maryi. W hymnie tym wysławiane są Jej wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. Litania Loretańska powstała prawdopodobnie we Francji w XII wieku. Zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V. Nazwę "Loretańska" otrzymała od miejscowości Loretto we Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i odmawiana.
W litanii wymieniane są kolejne tytuły Maryi. Jest ich obecnie 49. W Polsce 50. Po zatwierdzeniu liturgicznej uroczystości NMP Królowej Polski, obchodzonej 3 maja, do Litanii dołączono 12 października 1923 r. wezwanie Królowo Polskiej Korony, przekształcone po II wojnie światowej na Królowo Polski.
Nad forma modlitwy czuwała Święta Kongregacja Obrzędów, która zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian. Te, które zostały dokonane, posiadały aprobatę Kościoła.
Kiedyś w litanii było więcej tytułów np.: Mistrzyni pokory, Matko Miłosierdzia czy Bramo odkupienia. Później zastąpiły je inne wezwania: Królowo Różańca Świętego (1675), Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta (1846), Matko Dobrej Rady (1903), Królowo pokoju (1917), Królowo Wniebowzięta (1950), Matko Kościoła (1980), Królowo Rodziny (1995).
Sykstus V obdarzył Litanię Loretańską dwustu dniami odpustu. Kolejne odpusty przypisali do niej
Pius VII i Pius XI. W 1631 r. Obecnie do każdego dnia nabożeństwa majowego publicznie odprawianego przywiązany jest odpust 7 lat. Za uczestniczenie przynajmniej przez 10 dni w nabożeństwie majowym publicznie odprawianym można zyskać pod zwykłymi warunkami odpust zupełny. Kto nie ma możności uczestniczenia w publicznym nabożeństwie, może zyskać odpust 5 lat za każdy dzień i odpust zupełny za cały miesiąc, prywatnie je odprawiając.
Red. ZS
