Chłopskie domostwa z miejscowości Janików dają obraz budownictwa ludowego tym rejonie w latach 30. XX w. Był to czas, w którym chałupy budowano już jako wieloizbowe obiekty z co najmniej dwoma izbami, a także obszerną sienią, ciągle powszechnie występują także komory. Rozbudowane urządzenia ogniowe oraz ich ulokowanie w środku domostwa tworzyły dośrodkowe układy rozplanowania wnętrza i zapewniały dobre warunki mieszkaniowe.
Janików (pow.przysuski)
Naszą prezentację rozpoczynamy od chałupy z 1932 r. Jest to budynek zbudowany w drewnianej konstrukcji zrębowej. Do jednej ze ścian szczytowych dostawiona jest kamienna obora. Chałupa i przylegająca do niej obora nakryte są wspólnym dachem dwupołaciowym, który pierwotnie poszyty był strzechą słomianą, a obecnie znajduje się tam eternit. Więźba dachowa jest o ustroju krokwiowym, gdzie krokwie opierają się na płatwach. Belki sufitowe w części, w której wystają poza lico ściany są ozdobnie zakończone.
Janików. Chałupa z 1932 r.
W obejściu znajdują się także inne budynki murowane, a mianowicie obszerna dwuklepiskowa stodoła, narzędziownia, magazynek z drewutnią. Obiekty te powstały w latach 70. i 80.
W roku 1932 gdy powstawał budynek mieszkalny gospodarze posiadali jedynie
a także w trzon kuchenny ora piec chlebowy. Nad trzonem zawieszona była kapa do odprowadzania dymu. Była tez mniejsza izba, która pełniła funkcję kuchni, również wyposażona w trzon kuchenny oraz dodatkowo w tzw. „lepkę”. W obu izba podłoga zrobiona była z desek na legarach. W budynku znajdowała się również sień z cementową posadzką. Ściany wewnętrzne w izbach posiadają tynki wapienne ułożone na trzcinie. Natomiast ściany zewnętrze ocieplone są papą.
Kolejnym domem o podobnym układzie jest chałupa z 1935 r. Tutaj także mamy do czynienia z budynkiem mieszkalnym zbudowanym w konstrukcji zrębowej, który połączony jest z murowanym budynkiem inwentarskim. Ich konstrukcje dachowe nie stanowią jednak całości. Dach obory jest nieco wyższy i bardziej stromy Pierwotnie dach chałupy poszyty był strzechą słomianą, która w latach 50. zastąpiona została eternitem. Dachy są dwupołaciowe. Więźba dachowa jest o ustroju krokwiowym. W chałupie znajdują się dwie izby, sień oraz komora. Jest też dodatkowe wejście z sieni do obory. Otwory okienne ulokowany są w sposób typowy tj. w dużej izbie znajdują się dwa okna, natomiast w małej jedno okno. Urządzenia ogniowe składają się z dwóch trzonów kuchennych pieca chlebowego oraz grzewczego. Zewnętrzne ściany częściowo są ocieplone papą (część mieszkalna) natomiast ściany sieni pomalowane są wapnem z dodatkiem pigmentu. Podłogi wewnątrz stanowią klepiska gliniane, które później pokryto linoleum. Ściany wewnętrzne są otynkowane.
Janików. Chałupa z 1935 r.
Kolejna chałupa z Janikowa, która powstała w latach 30 XX w. pierwotnie w swojej formie i konstrukcji była podobna jak domy przedstawione powyżej. Był to dom z dwoma izbami i sienią. Budynek był też połączony z sąsiadującą bezpośrednio kamienną oborą. Właściciele gospodarstwa wyburzyli jednak oborę i powiększyli nieco dom.
Janików. Po wyburzeniu obory chałupa została powiększona.
Przedstawione powyżej przykłady chłopskich domostw z miejscowości Janików dają obraz budownictwa chłopskiego tym rejonie w latach 30. XX w. Był to czas, w którym chałupy budowano już jako wieloizbowe domostwa z co najmniej dwoma izbami, a także obszerną sienią ciągle powszechnie występują komory. Rozbudowane urządzenia ogniowe oraz ich ulokowanie w środku domostwa tworząc w ten sposób dośrodkowe układy rozplanowania wnętrza zapewniały dobre warunki mieszkaniowe. Zwraca też uwagę fakt, że ściany wewnątrz budynków były tynkowane. Nie było to powszechnie w innych rejonach Radomskiego. Natomiast typowe dla tych okolic było łączenie budynku mieszkalnego z obiektem inwentarskim oraz stosowanie do tego ostatniego budulca, jakim był kamień. Podsumowując możemy powiedzieć, że w tej miejscowości, budowano chałupy szerokofrontowe asymetryczne o układzie dośrodkowym. Rozplanowanie wnętrza było półtoratraktowe.
