Zbożenna – miejscowość położona przy trasie Przysucha – Radom, ok. 3 km od miasta. Osada wzmiankowana w XIV w. Własność Duninów Zbożeńskich herbu Łabędź. W XVIII i XIX w. należała do Szydłowskich i Malletskich. Po wojnach napoleońskich osiadł tu generał Jan de Grandville Malletski. Jego córka Waleria Marrene Morzkowska była pisarką, publicystką i pozytywistyczną feministką. Występowała pod pseudonimami: „Zbożenna” i „Stefan Rycerski”. Debiutowała jako pisarka powieścią „Nowy Gladiator” w 1857 roku. W 1888 r. zdobyła nagrodę w konkursie czasopisma „Kłosy” za nowelę „Sielanka Warszawska”. Była autorką szkiców pt. „Cyganeria Warszawska”. W miejscowości warto obejrzeć klasycystyczny dwór zbudowany pod koniec XVIII w. na skarpie opadającej ku Radomce. W XIX w. przebudowany, parterowy o wysokich piwnicach, które w wyniku osiadania grząskiego terenu stanowią obecnie przyziemie budynku. Obiekt zaadaptowano na Ośrodek Wypoczynkowo -Konferencyjny „Dwór Zbożenna”. Piękne wnętrza, świetna kuchnia i otoczenie 5-hektarowego parku z ponad hektarowym stawem rybnym, zachęcają do odwiedzenia tego miejsca. W pobliżu Gospodarstwo Agroturystyczne oferujące wędkarzom do dyspozycji 6 stawów i możliwość połowu 18 gatunków ryb: „od karpia do jesiotra”!
Skrzynno - miejscowość przy drodze krajowej 12, znane w średniowieczu jako Skrzin, jedna z najstarszych osad targowych w regionie. Od 1123 r. stolica kasztelani, od 1308 r. do połowy XIX w. posiadała prawa miejskie. Stąd wywodził się znany rycerz Mszczuj, który według przekazu historycznego uśmiercił pod Grunwaldem Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego. Kościół pw. św. Szczepana został wzniesiony w XVII w., barokowe wyposażenie świątyni pochodzi z XVII i XVIII w. Po lewej stronie ołtarza znajduje się jedno z najcenniejszych dzieł sztuki snycerskiej w tej części kraju- rzeźba tzw. Pięknej Madonny z około 1420 r.
W ołtarzach bocznych malarstwo religijne z XV i XVI w.
Skrzyńsko - jedna z najstarszych miejscowości na ziemi radomskiej, gród kasztelański o dużym znaczeniu. Od 1123 r. własność Piotra Włostowica zwanego Duninem. Przez miejscowość wiódł bardzo stary trakt handlowy z Rusi w kierunku Śląska i Wielkopolski. Do XV w. Skrzyńsko stanowiło własność Duninów, którzy wystawili tu gród (na zachód od kościoła), od 1750 r. należało do rodziny Szydłowskich. W latach 1760 – 1768 Karol Szydłowski wystawił na miejscu dawnego romańskiego kościoła Duninów - nowy, murowany kościół późnobarokowy, jednonawowy z węższym prezbiterium, wewnątrz mieszczący cztery ołtarze.
W tradycji, nie tylko lokalnej, uchodzi on za świątynię wzniesioną przez Piotra Włostowica w 1132 r. W kościele są liczne epitafia, m. in. fundatora kościoła, z pięknym wyznaniem kochającej żony: Nie wielkość ta mą chęcią włada lecz miłość prawdziwa/ choć i po zgonie w sercu mym nie ustaje /z takim dla ciebie cny mężu pozostaje uczuciem/ boś mnie skłonił do tego swym miłym pożyciem oraz generała de Gradville Mallet, męża właścicielki Zbożenny, fundatorki orkiestry przykościelnej w Skrzyńsku. Przepiękny rokokowy ołtarz główny z końca XVIII w., o czterech filarach korynckich, mieści cudowny obraz Matki Bożej Staroskrzyńskiej, zasłaniany mechanicznie przez obraz św. Wojciecha biskupa. Kościół jest jednym z najważniejszych i najstarszych sanktuariów maryjnych diecezji radomskiej. Obraz Matki Bożej Staroskrzyńskiej słynie cudami od XV w. Został namalowany na desce przez nieznanego artystę; należy do wizerunku tzw. „Madonn Piekarskich”. Odsłaniany głównie w niedziele i święta zachwyca pięknym wizerunkiem Maryi. Podczas kolejnych rocznic koronacji obrazu, kustosz sanktuarium informuje o nowych cudach i uzdrowieniach pośród tych, którzy zawierzyli Matce Pięknej Miłości. Na wschód od kościoła, za remizą strażacką stoi figura przydrożna w stylu barokowym z 1699 r., wykonana z piaskowca (postać nagiego Dzieciątka Jezus) – kolumna toskańska z herbem Łabędź, którą ufundował Konstanty Dunin, chorąży parnawski.
Smogorzów – miejscowość położona na północny zachód od Przysuchy. W źródłach pojawia się w 1234 r. jako „Smogorone”, a następnie „Smogorzew”. Pierwotny kościół wzniesiony przez arcybiskupa Bodzantę, przetrwał do 1630 r. Nowy, murowany budowano od 1630 r. w stylu barokowym, dostawiając kaplicę św. Anny. Konsekracji obecnego kościoła pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny dokonano dopiero w 1910 r. Z poprzedniej świątyni zachowało się gotyckie prezbiterium i zakrystia. Kościół jest niewielki, murowany, po licznych przebudowach. Składa się z bardzo oryginalnego prezbiterium. Warto obejrzeć rzadki w okolicy przykład rokokowego malarstwa iluzjonistycznego, którym przykryto sklepienie. Po obu stronach nawy dobudowano symetrycznie kaplice, do których wchodzi się po kilku stopniach. W kaplicy św. Krzyża znajduje się grobowiec Michała Sienkiewicza - pradziada Henryka Sienkiewicza. W ołtarzu głównym renesansowy obraz Matki Boskiej Różańcowej i Nawiedzenia Maryi z XVIII w. Tradycja głosi, że miejscowemu dziedzicowi podczas wojen kozackich towarzyszył Kozaczek, który w małej ukraińskiej wiosce upatrzył sobie w cerkwi piękny obraz Najświętszej Marii Panny i próbował go ukraść. Podczas tej próby został zaatakowany, odcięto mu rękę, nadal ściskał drugą obraz, wkrótce i tę rękę stracił. Miejscowi wierni, widząc tak wielkie zaangażowanie i poświęcenie młodzieńca ofiarowali mu obraz, który znalazł swoje miejsce w smogorzowskim kościele.
Rusinów - miejscowość położona10 km na północ od Przysuchy przy drodze do Odrzywołu. W XIV w. własność Duninów h. Łabędź. W XVIII w. Urszula z Morsztynów Dembińska wybudowała w miejscu drewnianego dworu okazałą rezydencję w stylu klasycystycznym, zaprojektowaną prawdopodobnie przez Ferdynanda Naxa, architekta królewskiego. Jesienną porą, na imieniny właścicielki zjeżdżała tu licznie szlachta z okolic Radomia. W XX w. miejscowość należała do rodziny Kobylańskich, właścicieli fabryki „Gerlach” w Drzewicy. Obecnie obiekt w rękach prywatnych, gruntownie przebudowany po pożarze w 1996 r.
Borkowice - miejscowość przy drodze 727, położona pomiędzy Przysuchą a Szydłowcem, wzmiankowana w 1308 r. Własność Szaniawskich, Małachowskich i Dembińskich. W XVIII w. ośrodek przemysłu hutniczego. Pierwszy drewniany kościół powstał tu w 1309 r., obecny wzniesiono w 1845 r. Wewnątrz ciekawa figura św. Antoniego z 1646 r. Kościół z zewnątrz neogotycki, wewnątrz w wystroju barokowym. Na skraju wsi znajduje się interesujący zespół pałacowo-parkowy składający się z pałacu, parku, spichlerza i budynku rządcy. Pałac w stylu eklektycznym, wybudowany w 1904 r. przez Marię i Stefana Dembińskich według projektu Władysława Marconiego i Zygmunta Hendla. Park z stylu angielskim o powierzchni 9,5 ha z licznymi okazami starodrzewu, 300-letnim platanem, 200-letnia lipą drobnolistną. Teren urozmaicony alejkami, wąwozem, grotami i mostami.
