Kombajn samoróbka z Sanoka (silnik 1HC102R1) (Muzeum Wsi Radomskiej)

Kombajn własnej konstrukcji Józefa Oklejewicza z Sanoka. Kombajn został zbudowany w roku 1990 i przez ponad 10 szeoznów służył w gospodarstwie Oklejewicza a także usługowo u jego sąsiadów. Jako baza wykorzystana jest młocarnia wąskomłotna czyszcząca MZC-4B „Lublinianka” (zakupiona nowa w Agromie).

Z przodu dobudowano do niej pomocniczą ramę nośną z kształtowników stalowych. Na ramie znajduje się zespół napędowy z silnikiem rolniczym Andoria 1HC102R1, popularnie zwanym S-15 (również prosto z Agromy). Pozostałe części są jednak historyczne: sprzęgło i skrzynia biegów pochodzi z amerykańskiego wojskowego samochodu terenowego Dodge WC51 z lat 1940, a most napędowy ze złomowanego polskiego Żuka. Znajdują się tu także pomocnicze przekładnie (w tym jedna łańcuchowa), które zapewniają właściwy kierunek obrotów i solidną redukcję szybkości, gdyż kombajn na polu porusza się bardzo wolno. Silnik zapewnia zarówno napęd jezdny kombajnu, poprzez paski klinowe, napęd urządzeń zbierających (poprzez przystawkę skrzyni biegów), jak i napęd młocarni bezpośrednio za pomocą skrzyżowanego pasa płaskiego. Z przodu zamontowano heder własnej konstrukcji i wykonania z mechanizmem tnącym przystosowanym z kosiarki konnej oraz dwustopniowy przenośnik podający zboże do młocarni, w postaci taśm z grubego płótna opartego na pasach klinowych, prowadzonych na wałkach, z zamocowanymi zębatymi poprzeczkami, które ułatwiają przenoszenie zboża. Za silnikiem na ramie znajduje się niewielki drewniany pomost, na którym opierają się worki na wymłócone ziarno, przypięte do wysypów młocarni. Ponad przenośnikiem taśmowym znajduje się pomost operatora kombajnu, z niezbędnymi mechanizmami sterowniczymi. Przekładnia kierownicza pochodzi z samochodu Żuk. Koła prowadzące skrętne znajdują się na tylnej osi, zamocowanej pod tylną częścią pudła młocarni.